شعرم

 یا الله

 

سلام و صدها سلام بر شما دوستان خوبم! 

این شعر از خودمه مدتها پیش نوشته ام: 

امشب,در یک سکوت بی پایان,

نگرانیهایم, ترسهایم, و تمام اضطرابهایم

را به خدا وا می گذارم.

امشب ,در آسمان مخمل سیاهم,

ستارگان نورانی زندگیم را یکی یکی

به خدا وا می گذارم.

به او, به آن مهربان ترین, دلسوزترین, داناترین.... 

امشب, برای اولین بار, تمام باری را که

سالهای طولانی بر دوش کشیده ام

بر آغوش مادرانهء زمین می نهم.

و رها میکنم هر آنچه, هر آنکه, با خود دارم...

حتی این جسم عزیز نازنینم را....

چه هستم؟

که هستم؟

شاید یک قطرهء ناچیز آب در یک اقیانوس بی انتها...

و شاید فقط یک شعاع کوچک نور در انوار آفتاب...

معلّق در کهکشانها...

یک ذرّهء مملو از عشق و آگاهی....

سبک, بی وزن, رها در خلاء هستی

رها, رسته, آزاد, تسلیم

یک لحظه مسلمانم...... 

تولد مسیح (ع) مبارک باشد!

دعا

 یا الله

سلام دوستان! 

دوستی میگفت:  

در ماشین به سخنرانی های حاج آقا دولابی گوش میدادم. 

از دلم گذشت: ای کاش آن موقع بود و به حضور یک همچو 

انسان والایی میرسیدم... 

دخترم امتحان سختی داشت که آینده اش در گرو این امتحان بود. 

همانطور که به نوار گوش میدادم دیدم سر از محل امتحان دخترم 

در آوردم. پارک کردم و همانجا شروع به دعای دخترم کردم... 

حواسم به نوار حاجی آقا دولابی نبود... یهو با تعجبت دیدم 

حاج آقا هم دارد دعا میکند: خدایا درهای اینان را بگشا... 

پروردگارا درهای دلشان را هم بگشا که....

آیا این یک نشانه از طرف خداوند مهربان نیست؟! 

خیالم راحت شد میدانستم امتحان دخترم خوب خواهد شد 

چون مرد عزیز خدا دعایش کرده بود... 

چشمانش پر از اشک شد و ادامه داد: 

باور میکنی امتحان دخترم خوب شد؟! 

خدایا درهای بسته  همه کسانی که اینجا میایند بگشا... 

پروردگارا درهای دلشان را هم بگشا که....

  

أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ

خداوند دعاى درمانده را چون بخواندش‏، اجابت مى‏کند